همایش تاریخ معاصر آذربایجان
همایش یک روزه «تاریخ معاصر آذربایجان: تحولات پس ازجنگ جهانی دوم» به کوشش انجمن پژوهشگران تاریخ ایران با همکاری موسسه دیار کهن روزسه شنبه 26 آذر1392 در سرای اهل قلم تهران برگزار شد.سفرنامه هیروشیما- بخش دوازدهم
صبح، زودتر از دیگر روزها از میهمانخانه بیرون میآییم. همگی پیرهن و کلاهی که نشان موزه صلح تهران دارد، به تن و سر کردهایم. تا پارک صلح راه زیادی نیست. با کُندپاترین فرد گروه همگام شویم، شاید بیست دقیقهای به درازا بکشد. پیش از ساعت هشت باید آنجا باشیم. میرسیم. جوانانی در برابر بوستان صلح به هر دعوتشدهای یک شاخه گل هدیه میدهند. جوانان دیگری برنامه مراسم را که به دو زبان ژاپنی و انگلیسی چاپ شده به دستمان میدهند و یکی میگوید این شاخه گل را نگه دارید و در پایان مراسم آن را در برابر بنای یادبود قربانیان بمب اتمی بگذارید؛ رسم است.سفرنامه هیروشیما- بخش یازدهم
روزنامه چوگوکو را ترک میکنیم. عنوان اصلی این جریده چوگوکو شیمبون است. میگویند شمارگان آن 700هزار نسخه است. خبر ملاقات هیأت موزه صلح با بازماندگان اتمی هیروشیما در صفحهای از صفحات چوگوکو چاپ خواهد شد. میآییم میرسیم به پارک صلح. همه چیز برای برپایی مراسم فردا آماده نشان میدهد. در گوشهای از بوستان صلح، بنای یادبود هیروشیما قرار داد. به آن طرف میرویم.سفرنامه هیروشیما- بخش دهم
صبح پس از صبحانه، جمع میشویم جلوی مهمانخانه. دیگر از راننده چاق خبری نیست. خودرو جمعی دیگر و رانندهای دیگر آمده است. قرار است ما را ببرد به روزنامه چوگوکو. راه زیادی نیست. ساختمان روزنامه، بزرگ و سفید، کنار پارک صلح است. به طبقه دوم میرویم. شاید اتاق نشستهای روزنامه باشد. میزهای پراکنده را کنار هم میچینند تا همه بتوانند دور آن بنشینند. قهوه، شیرینی تر و دفترچههای یادداشت رفتهرفته روی میزها حاضر میشوند. آن سوی میز سه ژاپنی سالخورده نشستهاند؛ هر سه از بازماندگان بمباران اتمی هیروشیما. این سوی میز، شماری افراد میانسال، بعضاً بازمانده از بمباران شیمیایی عراق علیه ایران.دفتر یادداشت امی، گفتگو درباره دلتا کیبه در اوکلاهما
هفته گذشته به منظور شرکت در جلسه سالانه انجمن تاریخ شفاهی، به اوکلاهما سیتی در اوکلاهما سفر کردم. این گردهمایی هر سال در مکانی متفاوت برگزار میشود و برای «ارائه فرصتهایی جهت یادگیری، بحث و گفتگو، و مرور بر تقریباً هر گونه کار تاریخ شفاهی» طراحی شده است. موضوع امسال «سرگذشتهای پنهان، حقایق جدال برانگیز: هنر تاریخ شفاهی»، بود. من مدتی عضو انجمن بودم، ولی این بار اول بود که در جلسه سالانه شرکت میکردم. خیلی خوشحالم که این کار را کردم.سفرنامه هیروشیما – بخش نهم
صبح میرویم نزدیک ساحل. این بارساحلی دیگر و برای دیدن جزیرهای دیگر. کشتیهایی که بین ساحل و جزیره رفت و آمد میکنند، فقط آدمبَر هستند. کشتیهایی که به جزیره اکونوجیما رفت و آمد میکردند، خودروبَر هم بودند. سینه کشتی آب خوشرنگ سبزآبی میان ساحل و جزیره را میشکافد. آن روبهرو بلندیهای سرسبز جزیره پیداست. کمی جلوتر، نماد مذهبی ژاپنیها پا درون آب، نزدیک جزیره خودنمایی میکند. به جزیره میاجیما میرسیم. آرامش ملموسی به استقبالمان میآید. نه از بلندگوی کهنهخر و سمسار خبری هست و نه موتور یکزمانهای که اِگزوزش را دستکاری کرده باشند. کمی جلوتر آهوهایی نشسته و ایستاده، رامِ رام در چشمهای متعجب ما جا میگیرند.نخستین نشست بررسی تاریخنگاری معاصر ایران
اولین جلسه بررسی تاریخنگاری معاصر ایران با حضور دکتر ناصر تکمیل همایون، دکتر شهرام یوسفی فرد و دکتر علی رضا ملایی توانی روز یکشنبه 13 آبان 1392 در «خانه اندیشمندان علوم انسانی» برگزار شد. دکتر یوسفی فرد به عنوان آغاز کننده و مدیر جلسه گفت: «این نشست اولین جلسه از سری جلسات سخنرانی بررسی تاریخنگاری معاصر ایران است. تعدادی از تاریخ نگاران معاصر را خوب میشناسیم اما از برخی تاریخ نگاران کمتر ذکری به میان میآید. امید است با ادامه این جلسات آنان را بشناسیم و بتوانیم به نقد و بررسی کارنامه تاریخنگاری آنان بپردازیم. تلاش براین است در نهایت به فهم جایگاه تاریخنگاری حال حاضر جامعه علمی ایران دست یابیم.»سفرنامه هیروشیما – بخش هشتم
غروب، مهمان میزبانانمان در یک رستوران هستیم. بخشی از رستوران نهچندان بزرگ، اما تروتمیزی را کنار گذاشتهاند برای ما. غیر از اعضای گروه MOCT ، رئیس سابق موزه صلح هیروشیما هم حضور دارد. غذاهای چیدهشده در گوشهای از رستوران منتظر ما هستند. میروم سراغشان. بیشترشان را نمیشناسم. سیبزمینی، ماهی و ماکارونی آشنایی میدهند. کمی از هر کدام انتخاب میکنم. شام که رو به پایان میرود، به رسم آنجا و اینگونه مهمانیها، حاضران شروع میکنند به معرفی خود. معرفیها که تمام میشود، خانم سویا، عنصر اصلی MOCT حرفهایی دارد که فرازی از آن را چند بار تکرار میکند.سفرنامه هیروشیما- بخش هفتم
در ایستگاه هیروشیما پیاده میشویم. پا به سکو که میگذاریم، هیأت خندان و مهربان ژاپنی را منتظر خود میبینیم. به دست هر کداممان یک دستهگل کوچک زیبا میدهند. اینک بیشتر حواسم به سالم نگه داشتن این دستهگل است تا اسباب همراه. گروه ژاپنی ما را به بیرون ایستگاه میخواند. میگویند اینان نمایندگان یک سازمان مردمنهاد (با حروف کوتاه شده: MOCT) هستند.دورههای جدید آموزشی، تاریخ بومی را زنده نگاه میدارند
گروهی از کتابداران، جنگلبانان، طرفداران حفظ منابع طبیعی و اعضای جامعهی محلی از طریق مطالعات مشارکتی جدید در راستای زنده نگاه داشتن تاریخ بومی کمک میکنند. رشتهی رسمی و ملی تاریخ شفاهی، توسط مورخ مشهور، دکتر الین رابیت Elaine Rabbitt، پایهگذاری شد تا افراد علاقهمند از کیفیت لازم برای ضبط تاریخ جوامع برخوردار گردند....
53
...