در آستانه برگزاری نشست تخصصی تاریخ شفاهی انقلاب اسلامی

ضرورت بازشناسی و نقد رویکردها و روش‌ها

علیرضا کمری

27 آبان 1394


در حوزه‌ی رویدادشناسی و گذشته‌پژوهیِ رخداد انقلاب اسلامی حجم انبوهی از تولید اطلاعات منحصر یا معطوف به خاطره‌گفته‌ها (خاطرات شفاهی)، خاطره‌نوشته‌ها (خاطرات مکتوب) و تاریخ شفاهی است. بازشناسی و نقد این آثار از حیث رویکرد و روش گویندگان و نویسندگانِ خاطرات، به‌ویژه مورخان پُرسا و مصاحبه‌کنندگان و تدوین‌گرانِ خاطرات، مقصود و مسئله‌ی اساسی برگزاری نشست دهم انجمن تاریخ شفاهی ایران و مؤسسه‌ی مطالعات تاریخ معاصر ایران است. تحقق این منظور در مقیاس کلان مستلزم دستیابی/ تهیه و تدارک فهرست‌واره‌ی کتاب‌های خاطرات و تاریخ شفاهی انقلاب و مباحث انجام‌شده در این زمینه ـ به زبان فارسی در داخل و خارج ـ است. مرور و مطالعه‌ی اجمالی و نمونه‌وار این آثار آشکار می‌کنند که خاطره‌نگاری و خاطره‌نویسی و تاریخ شفاهی انقلاب از حیث معیارهای تاریخ‌شناختی موضوعیت و قابلیت نقد و بررسی دارند و شیوه‌ها و شگردهای متنوعی از فهم و خوانش و گزارش وقایع را به ما نشان می‌دهند. یکی از فواید این اهتمام آگاهی مؤسسات و نهادهای مطالعاتی و مشتغل از کاروکرد یکدیگر و تعاطی و تعاملِ تجارب در قلمرو تاریخ‌نگاری انقلاب اسلامی و اطلاع از مطالعات انجام‌شده در خارج از کشور است. به نظر می‌رسد آثار منتشرشده در این حوزه تاکنون عُمدتاً متوجه خاطره‌نگاری و خاطره‌نویسی فردمحور بوده و در این میان کمتر به مسائل و موضوعات جزئی و کلی انقلاب اسلامی توجه شده است؛ از باب مثال می‌توان به تاریخ شفاهی مؤسسات و نهادهای فرهنگی و علمی (حوزوی و دانشگاهی) در پیدایی و تداوم انقلاب اسلامی اشاره کرد؛ کما این‌که تاریخ شفاهی تشکیلات و سازمان اجرایی و راهبردی انقلاب اسلامی ـ به‌رغم اظهارات متنوع و متعدد در خاطرات رجال انقلاب ـ به شکل متمرکز و پیوسته و ساختارمند محل مداقه و پژوهش قرار نگرفته است. به همین دلیل با نظرداشت نقد رویکردها و روش‌ها بایسته است موضوع‌شناسانه به قلمروهای متنوع تاریخ شفاهی انقلاب اسلامی نگریسته شود. سبب برگزاری نشست دهم انجمن تاریخ شفاهی تمرکز و توجه به جهاتی است که اختصاراً به عرض و اطلاع رسید.

 

انتشار فراخوان دهمین نشست تخصصی تاریخ شفاهی ایران



 
تعداد بازدید: 5535


نظر شما

 
نام:
ایمیل:
نظر:
 

اسرار جنگ تحمیلی به روایت اسرای عراقی- 91

شما نمی‌دانید آن پسرک چه کرد و در مقابل آن ده نفر کماندوی ما چه حرکتی کرد ـ با اینکه تنها و غریب بود. برایتان گفتم که آن سرباز بیچاره به طرف پسرک نشانه رفت. پسرک دیگر گریه نمی‌کرد. او مردانه ایستاده بود و با چشمان باز به لوله تفنگی که به طرفش نشانه رفته بود نگاه می‌کرد. پس از لحظه‌ای سکوت صدای رگبار در بیابان طنین انداخت و گرد و خاک زیادی در اطراف پسرک به هوا برخاست. من به دقت ناظر این صحنه بودم. وقتی گرد و غبار فرو نشست پسرک هنوز سرپا ایستاده، خیره نگاه می‌کرد. از تعجب و حیرت کم مانده بود قلبم از کار بایستد. چطور چنین چیزی ممکن بود. پسرک ایستاده بود و با چشمان روشن و درشتش نگاه می‌کرد.