راهنمای تاریخ شفاهی نیروی زمینی آمریکا(6)

فصل هفتم
ضمایم

الف-تجهیزات صوتی

توصیه می‌شود که مورخان نظامی برای ضبط مصاحبه‌های خود از ضبط‌صوت‌های رایج و متداول در دنیا یا ضبط‌های دیجیتالی استفاده کنند. بدین وسیله روند پیاده‌‌سازی مصاحبه‌ها و تبادل محصول نهایی بین دفاتر و دوایر تاریخ ارتش تسهیل خواهد شد. از نرم‌افزارهای تجاری برای ضبط‌های دیجیتالی و همچنین از میکروکاست استفاده نکنید. مرکز تاریخ نظامی فقط کاست‌های استاندارد و متداول در سطح دنیا را پیاده خواهد کرد.

ضبط‌صوت‌های مکانیکی
با وجودی که مورخان نیروی زمینی عموماً ضبط‌های دیجیتالی را ترجیح می‌دهند، اما ضبط‌صوت‌های کلاسیک همچنان به راحتی و در سطح گسترده‌ای قابل تهیه هستند، هزینه سنگینی تحمیل نمی‌کنند و حمل آنها نیز آسان است. در هنگام استفاده از ضبط‌صوت‌های مکانیکی به موارد زیر توجه کنید:
الف- ضبط‌صوتی را خریداری نمایید که علاوه بر میکروفون داخلی، از قابلیت اتصال میکروفون خارجی نیز برخوردار باشد زیرا این نوع میکروفون‌ها مانع از ضبط پارازیت و اصوات مزاحم محیط می‌شوند؛ ضمن آنکه از محل اتصال فیش آن به ضبط‌صوت می‌توان همزمان برای وصل دو ضبط و تکثیر نوارهای مصاحبه استفاده نمود.
ب- ضبط‌صوت شما باید هم با برق و هم با باتری کار کند. به یاد داشته باشید که اکثر باتری‌ها فقط 4 الی 6 ساعت امکان ضبط به شما می‌دهند، پس لازم است که به میزان ذخیرة باتری‌ها توجه کنید.
ج- بعد از هر 20 ساعت ضبط و بازپخش نوار، از یک هِدپاک‌کن استفاده کنید تا کیفیت ضبط دستگاه شما افت نکند.

نوار کاست
از کاست‌های نود دقیقه‌ای استفاده کنید. مزیت نوار از این جهت است که در صورت رعایت مراقبت‌های لازم و بایگانی آنها در شرایط مطلوب، دست کم تا بیست سال دوام می‌آورند. همیشه نوارهای نو و باکیفیتی که ساخت شرکت‌های معتبر باشند، بخرید. از پاک کردن نوار یا استفاده مجدد از آنها برای مصاحبه خودداری نمایید. پس از پایان مصاحبه نیز حتماً دو تیغه زیرِ کاست‌ها را بشکنید تا از پاک شدن تصادفی مصاحبه پیشگیری کرده باشید. برچسب‌گذاری دقیق کاست‌ها بعد از هر مصاحبه را فراموش نکنید زیرا این کار احتمال مفقود شدن نوارها را به شدت پایین می‌آورد. لازم نیست نوارها را بعد از هر با گوش دادن، دوباره به عقب برگردانید. نوارها را در در قاب پلاستیکی‌شان و در محیطی با دمای ثابت و دور از حرارت، رطوبت، و میدان‌های مغناطیسی بایگانی کنید. نوار مصاحبه را تکثیر نموده و نسخة دوم را برای پیاده‌سازی، ویرایش و ارائه به محققان مورد استفاده قرار دهید. نوار مادر بدین ترتیب صحیح و سالم در بایگانی می‌ماند.

ضبط‌صوت‌های دیجیتالی
انبوهی از ضبط‌صوت‌های دیجیتالی بسیار مناسب و باکیفیت در اختیار مورخان نیروی زمینی است که استفاده از آنها توصیه می‌شود. مورخان، بسته به نوع امکانات و تجهیزات‌شان و، به ویژه در منطقه عملیاتی، بسته به ظرفیت حافظه ضبط‌صوت‌های‌شان در مورد نحوه ضبط مصاحبه تصمیم می‌گیرند. راهنمایی‌های زیر کمترین استانداردهایی است که برای ضبط توصیه شده‌اند:

PCM: سرعت نمونه‌برداری: 48000- 1/44 کیلوهرتز
MP3: سرعت بیت: مونو، 32 کیلوبیت در ثانیه(1)
 سرعت نمونه‌برداری: 48000- 1/44 کیلوهرتز

دستگاه‌های پیاده‌سازی نوار
چنانچه قصد دارید مصاحبه‌ها را خودتان پیاده کنید به یک دستگاه پیاده‌سازی نوار احتیاج دارید. این دستگاه‌ها اکثراً مجهز به هدفون و پدالهای زیر پا هستند که به شما امکان می‌دهند نوار را پخش نموده یا به جلو ببرید و دستان‌تان نیز همزمان برای تایپ کردن آزاد باشد. برخی از این دستگاه‌ها به پیاده‌کننده اجازه می‌دهند سرعت پخش نوار و اصوات مزاحم محیط را کاهش دهد. چنانچه مجبورید نوارها را در محیط شلوغ و پر سر و صدایی پیاده کنید استفاده از یک هدفون راحت و مناسب اکیداً توصیه می‌شود. علاوه بر دستگاه‌های پیاده‌سازی نوار، نرم‌افزارهای تجاری مخصوص پیاده کردن مصاحبه تولید شده‌اند که رایانه شخصی شما را به یک دستگاه پیاده‌سازی فایل‌های صوتی تبدیل می‌نمایند. استفاده از این نرم‌افزارها ساده و قیمت‌شان نیز مناسب است.

ب-نمونه فرم دعوت‌نامه پایان خدمت

جناب/سرکار
بدین وسیله از شما تقاضا می‌شود در صورت امکان با برگزاری مصاحبه پایان خدمت‌تان در منصب .......................... موافقت فرمایید.
مرکز تاریخ نظامی نیروی زمینی آمریکا به موجب برنامه مصاحبه‌های پایان خدمت قصد دارد به منظور تکمیل نواقص اسناد مستند، دیدگاه‌ها و تجارب شخصی فرماندهان بلندپایه ستادهای کلیدی وزارت نیروی زمینی را ثبت و ضبط نماید. لذا جهت آشنایی جنابعالی با روند عمومی فعالیت‌مان ابتدا با دفتر شما تماس گرفته و اطلاعاتی درباره دوران تصدی منصب‌تان کسب خواهیم کرد. ما بنا بر قاعدة رایج، اسناد و اقلام مستندی مشتمل بر ایمیل، گزارش‌های داخلی و خلاصه جلسات توجیهی با نرم‌افزار پاورپوینت را دریافت می‌کنیم و با رابط دفتر جنابعالی درباره موارد مذکور بحث و تبادل نظر می‌نماییم. متعاقباً فهرستی از عناوین و سؤالات مورد نظر خود را تهیه و به عنوان طرح کلی مصاحبه به شما تقدیم خواهیم کرد؛ همزمان نیز بسته به اسناد و اقلام دریافتی و فرصتی که برای این مصاحبه اختصاص می‌دهید، برگزاری مصاحبه در یک یا چند جلسه را هماهنگ می‌نماییم.
مبرهن است که جنابعالی در برهه مهمی از تاریخ نیروی زمینی آمریکا در یکی از مناصب کلیدی ستادهای وزارت نیروی زمینی افتخار خدمت یافته‌اید که از این حیث معتقدم دیدگاه‌ها و تجارب منحصربه‌فردی درباره...................................... به ما ارائه خواهید فرمود. لذا از جنابعالی تقاضامندم مناسب‌ترین زمان ممکن را برای برگزاری جلسه مصاحبه پیشنهاد بفرمایید.
به پیوست، برگه‌ای حاوی اطلاعات برنامه مصاحبه پایان خدمت تقدیم شده است. بسیار خرسند خواهم شد چنانچه سؤال یا ابهامی در این باره وجود داشته باشد، توضیحات لازم را ارائه دهم.

با تشکر

برگه اطلاعات

واحد تاریخ نظامی وزارت نیروی زمینی
27 سپتامبر 2004

موضوع: برنامه مصاحبه پایان خدمت
1- اهداف: معرفی رئوس کلی برنامه مصاحبه پایان خدمت
2- واقعیات

الف- برنامه: مورخان نیروی زمینی از زمان شروع برنامه مصاحبه پایان خدمت در سال 1989 تاکنون با بیش از 300 افسر ارشد این نیرو مصاحبه کرده‌اند. در آئین‌نامه 5-870 ذیل عنوان تاریخ نظامی: مسئولیت‌ها، سیاست‌ها و رویه‌ها (29 ژانویه 1999) شرایط و لوازم برنامه مصاحبه پایان خدمت ترسیم شده است.
ب- اهداف: برنامه فوق‌الذکر در صدد است اسناد، مدارک و روایت‌های مربوط به وقایع مهم را گردآوری نموده و دیدگاه‌های صاحب‌منصبان کلیدی نیروی زمینی درباره موضوعات و قضایای حیاتی را ثبت و ماندگار کند. از آنجایی که نقش افراد در تصمیم‌گیری‌ها و وقایع سرنوشت‌ساز غالباً به طور بایسته و شایسته انعکاسی در اسناد مکتوب نمی‌یابد، لذا سعی شده است خلأ و نقصان اسناد فوق از طریق مصاحبه برطرف شوند. مضاف بر اینکه برگه‌های اطلاع رسانی، اطلاعیه‌های رسمی و توجیهات ارائه‌شده با نرم‌افزار پاورپوینت نیز اساساً قادر به ثبت ظرافت‌ها و پیچیدگی‌های تصمیمات امیران ارتش- به ویژه در دوران تغییرات فراگیر کنونی در نیروی زمینی- نمی‌باشند. مصاحبه درواقع ابزاری است برای روشن شدن سابقه و علل وقوع وقایع مهم و مشخص شدن بستر اصلی اتخاذ تصمیمات حیاتی. مصاحبه‌هایی که بیانگر نحوه حل و فصل مشکلات توسط مدیران سابق وزارتی و افسران بلندپایه این نیرو می‌باشند، اطلاعات ذیقیمتی در اختیار فرماندهان کنونی و آینده که با چالش‌های مشابهی مواجه می‌شوند، می‌گذارند.
ج- روند کار: دفاتر هر یک از مصاحبه‌شوندگان، شخصی را به عنوان رابط جهت هماهنگی‌های اداری و کمک به گردآوری اسناد و اقلام پیش‌زمینه‌ای برای ارائه به مورخ تعیین می‌نماید. مورخان مرکز تاریخ نظامی با تکیه بر اطلاعاتِ حاصل از اقلام و اسناد مذکور، پیش‌نویس سؤالات مصاحبه را تهیه و پیش از مصاحبه به رابط و مصاحبه‌شونده تسلیم می‌نمایند. در مرحله بعد، نوبت به ضبط مصاحبه، پیاده‌سازی نوارها و ویرایش متن آنها توسط مرکز تاریخ نظامی می‌رسد. به مصاحبه‌شونده فرصتی داده می‌شود تا متن ویراسته را بازبینی و از بابت صحت اطلاعات مندرج در آنها اطمینان خاطر یابد و در صورت نیاز نیز اطلاعات بیشتری به آنها بیفزاید. مدت‌زمان مصاحبه‌ها با هم تفاوت دارند و بعضی از آنها در طبقه‌بندی محرمانه قرار می‌گیرند.
د-رابط: برای معرفی رابط و کسب اطلاعات بیشتر لطفاً با آقای استیفن لافگرین، رئیس اداره تاریخ شفاهی به نشانی قیدشده در پاورقی، تماس بگیرید.(2)

آقای استیفن جِی لافگرین 2315-685-202
تأئیدکننده: دکتر براون

(3)C. DA 7273-R, قرارداد بهره‌برداری
مرکز تاریخ نظامی وزارت نیروی زمینی
پیش‌نویس قرارداد جهت اطلاع ریاست مرکز تاریخ نظامی
موضوع: بهره‌برداری از اسناد و اقلام تاریخ شفاهی
1- بدین‌وسیله اینجانب........................................ موافقت خود را جهت شرکت داوطلبانه در مصاحبه تاریخ شفاهی توسط................................ در تاریخ................................................... اعلام می‌نمایم.
2- اقرار می‌نمایم که مصاحبه‌های ضبط‌شده، متن مصاحبه‌ها بعد از پیاده‌شدن، عکس، تصویر و هر گونه محصولِ ‌منتج از این فرایند متعلق به دولت ایالات متحدة‌ آمریکاست که وفق قوانین فدرال در راستای مصالح و منافع نیروی زمینی ایالات متحده و حَسَبِ تشخیص ریاست مرکز تاریخ نظامی یا نماینده وی مورد بهره‌برداری قرار خواهد گرفت.
3- اقرار می‌نمایم که مصاحبه‌های ضبط‌شده، متن مصاحبه‌ها بعد از پیاده‌شدن، عکس، تصویر و هر گونه محصول و اطلاعات منتجه یا مستخرجه از این مصاحبه وفق قانون آزادی دسترسی به اطلاعات دولتی، آزادی حفظ حریم خصوصی، و برنامه امنیت اطلاعات وزارت نیروی زمینی در اختیار عموم قرار خواهد گرفت.
4- بدین‌وسیله کلیه حقوق و منافع ناشی از ضبط مصاحبه‌(ها)، متون پیاده‌شدة آنها، عکس و تصاویر و هر گونه محصولِ منتجه از این مصاحبه را داوطلبانه و تصریحاً از خود ساقط نموده و به نیروی زمینی ایالات متحده تفویض می‌کنم و در ازای هِبه و اسقاط حق خود چشمداشت جبران یا پرداخت غرامت از سوی نیروی زمینی را به هیچ وجه من‌الوجوه ندارم. همچنین اسقاط داوطلبانه حقوق اینجانب هرگز به مبنا و مأخذی برای طرح دعوی علیه دولت ایالات متحده در آینده تبدیل نخواهد شد. مضافاً، اسقاط حقوق وفق این قرارداد از شمول مقرارت و محدودیت‌های امنیتی مستثنی بوده و مانعی برای بهره‌برداری شخصی اینجانب ایجاد نخواهد کرد.
تاریخ............. نام مصاحبه‌شونده.......... به نیابت از نیروی زمینی آمریکا توسط................ پذیرفته شد.

تاریخ................

DA 7273-R, XXX 05

د-نمونه‌ای از چند چکیده
حد استاندارد و مشخصی برای نوشتن چکیده وجود ندارد و این کار بستگی به مدت‌زمان مصاحبه و میزان اطلاعات ارائه‌شده در آن دارد. درواقع، تصمیم‌گیری درباره حد و اندازه چکیده برعهده خودِ مورخ است. قرار نیست چکیده جای متن اصلی را بگیرد و به حدی فشرده نیز نباید باشد که چیزی از آن دستگیر خواننده یا محقق نشود. چکیده باید خلاصه‌ای توصیفی از مصاحبه باشد که به محقق امکان می‌دهد به سرعت با شِمایی از محتوای مصاحبه آشنا شود و ببیند که آیا ارزش صرف وقت و مطالعه را دارد یا خیر. بدین‌منظور بد نیست نظر خود را درباره کیفیت مصاحبه در جایی که مناسب است اضافه نمایید. (از ثبت نظر خود به نحوی که مصاحبه‌شونده را از خواندن چکیده پشیمان کند، خودداری نمایید.)
صرفاً به توصیف محتوای اصلی مصاحبه بپردازید. خلاصه‌ای از گفته‌های مصاحبه‌شونده بنویسید و از تکرار همه جزئیات پرهیز نمایید. عبارات و جملاتی مانند «استوار جونز اطلاعات ذیقیمتی درباره ...، ... و ... ارائه داده است» به نویسندۀ چکیده امکان می‌دهد دنیایی از حرف را در چند کلمه به مخاطب منتقل سازد. نقل قول‌های کوتاهی که به‌یادماندنی و گیرا هستند را در چکیده وارد کنید. در صورتی که جملات و گفته‌های قابل نقل متعددی از راوی ارائه شده است به این موضوع در چکیده اشاره نمایید.
آنچه متعاقباً می‌خوانید چکیده مصاحبه‌های مرکز تاریخ نظامی است که به طور تصادفی از چند مجموعه مختلف انتخاب شده‌اند، از جمله: عملیات آزادی عراق، عملیات آرمان درست، عملیات تلاش مشترک, و عملیات عقاب باشکوه.

IFIT-102-049:

چکیده: استواریکم ستاد، رابرت گالاگر، از تمرینات و آموزش‌های تیپ خود در ایالات متحده و کویت پیش از حمله به عراق در مارس سال 2003 سخن می‌گوید. وی در خاطراتش بر اهمیت آموزش‌های منسجم و سخت و توانمندسازی سربازان رده‌های پایین برای تصمیم‌گیری در صحنه‌های رزم تأکید نموده است. استواریکم گالاگر از کهنه‌سربازان رنجرهای نیروی ضربت و نیروی سابق پیاده‌نظام سبک است که دریافت‌ها و تجربیات شخصی خود از معنا و مفهوم رهبری، نقش خود در دوران استواریکمی تیپ و ارزش پیاده‌نظام مکانیزه برای نیروی زمینی را به طور مبسوط روایت نموده است. اساس مصاحبه با ایشان حول محور آموزش‌های پیش از نبرد و برتری آن بر عملیات رزمی است. گالاگر موضوع فوق را به شیوه‌ای جامع و بدون تکیه بر ترتیب تاریخی باز نموده است. مصاحبه‌گر سؤالاتی درباره آغاز نفوذ به عراق، نبرد Objective Curly در مرکز بغداد و انتقال از مرحله مانور به اشغال‌گری مطرح کرده است. تیپ او از نظر نگهداری و تأمین لجستیک در خلال آموزش با مشکلات حادی روبه‌رو بود و این مشکلات حتی بعد از آغاز نبرد نیز کاهش نیافته بلکه شدت یافته بود. در روایت گالاگر از عملیات Objective Curly، ماجرای مجروحیت ایشان در صحنه نبرد، اهمیت آشنایی با کمک‌های اولیه، ستایش وی از سربازان منتخب نیروی ضربتش و دفاع او از اقدامات کشیش تیپ که سلاح به دست گرفت و به هدف شلیک کرد، بیان شده است. مصاحبه با گفتگو درباره گشت‌زنی و تلاش برای راه‌اندازی مجدد آب و برق بغداد بعد از سقوط این شهر به پایان می‌رسد. ناگفته نماند که اتکای مصاحبه‌گر به سؤالات از پیش‌تعیین‌شده و عدم طرح سؤالات مکمل باعث نزول سطح ارزش مصاحبه شده است.

JCIT-268:

چکیده: متنی که پیش روی شماست مصاحبه‌ای است با استوار عملیات (S3 NCOIC) گردان پنجم از تیپ 87 پیاده‌نظام (تیپ 193 پیاده) که توسط واحد 49 تاریخ نظامی انجام گرفته است. ابتدا اطلاعاتی درباره زمینه و علل بروز تنش و وقوع بحران بیان شده است و سپس روند تدارکات عملیات از جمله ایجاد تأسیسات ابتکاری برای آموزش عملیات‌های نظامی در مناطق شهری، و شناسایی پایگاه‌های هدف روایت می‌شود. با شروع مخاصمات، به این گردان مأموریت دادند تا چهار موضع را در مجاورت آلکن(4)  به تصرف خود درآورد که عبارت بودند از سه مقر پلیس پاناما و یک تیپ مهندسی. تا ساعت دو بامدادِ نخستین شب عملیات، اهداف اولیه تحقق یافتند. نیروهای تیپ بلافاصله عملیات پاکسازی مناطق مسکونی، تشکیل پست نگهبانی و جستجو برای پیدا کردن اعضای نیروهای مردمی(5)  را آغاز کردند. وی همچنین از مأموریت مرکز عملیات تاکتیکی تیپ و عملیات تاکتیکی چتربازان که توسط فرمانده تیپ برای افزایش سطح تحرک نیروها اجرا شده بود سخن می‌گوید. توانمندی‌های مخابراتی و اطلاعاتی تشکیلات از دیگر موضوعات مورد بحث مصاحبه‌شونده می‌باشد. روحیه قهرمانانه خانواده‌های ساکن در پاناما بسیار تحسین‌برانگیز است زیرا آنها در مجاورت منطقه جنگی زندگی می‌کردند و فرزندان‌شان می‌دانستند که پدر و مادرها برای شرکت در جنگ از خانه می‌روند. مصاحبه با تعریف محاسن بهبود آموزش عملیات‌های نظامی در مناطق شهری در پاییز سال 1989 و ارتقای مهارت‌های حفظ جان در جنگ بدون تلفات پایان می‌یابد.

JEIT-FWD-005:

چکیده: سرگرد ونسان فیلدز، جمعیِ یگان پنجم تیپ نیروهای مخصوص، ماجرای تیم نقشه‌برداری انتخاب پایگاه پیش از عملیات را که وی فرماندهی آن را برعهده داشت و درس‌هایی که از این مأموریت آموخته است را برای ما روایت می‌کند. وی عضو نخستین گروه نقشه‌برداری پایگاه بود که به مجارستان اعزام شد. گروه او به چهار تیم تقسیم شدند و هر یک مأموریت نقشه‌برداری خاصی را برعهده گرفتند که عبارتند از: باند فرود، پل‌ها، سکوهای راه‌آهن و اتراق. نقشه‌برداری اولیه ظرف پنج روز به اتمام رسید. تیم‌ها برای بررسی اطلاعات گردآوری‌شده و تبادل نظر درباره انتخاب مناسبت‌ترین پایگاه به هایدلبرگ بازگشتند. سپس متعاقب بحث و تبادل نظر درباره پیشنهادها به مجارستان بازگشتند تا اطلاعات اولیه را ارزیابی نموده و سرانجام پایگاه را انتخاب کنند. نماینده بلندپایه ایالات متحده که یک سرتیپ بود، اجازه امضای قرارداد یا هزینه بودجه برای آماده‌سازی تأسیسات انتخاب‌شده جهت شروع مرحله اشغال پیش از اعزام نیروهای آمریکایی را نداشت. وی خاطرنشان می‌سازد که بودجه تأمین روحیه، رفاه و تفریح سربازان به اندازه کافی موجود می‌باشد و برای حفظ روحیه آنان نیز بسیار حائز اهمیت است. سربازان از اینکه بدون هیچ علتی در پایگاه محصور شده بودند و اجازه خروج از آنجا را نداشتند به شدت تحت فشار بودند. تیپ نیروی مخصوص از واحدهای اداری USAREUR-FWD می‌باشد و کلیه وظایف اداری و تأمین مایحتاج ستادها را انجام می‌دهد. سرگرد ونسان می‌گوید که اگر یک مقر پشتیبانی پشت جبهه را طبق روال گذشته با اجارة یک منطقه یا زمین باز برپا می‌کردند و به جای اجاره ساختمان‌های خالی، مانند قبل اقلام و افراد را در چادر جای می‌دادند سرعت کار افزایش و هزینه آن نیز کاهش می‌یافت. وی همچنین توصیه می‌کند به جای سپردن مأموریت‌هایی که نیروها و یگان‌های زبده‌ای در ارتش برای آنها مهیا شده است به پیمانکاران غیر نظامی، خوب است از مغزها و بازوهای خودِ ارتش استفاده شود.

NEIT-504:

چکیده: مسئولیت کلیه واحدهای اداری که از وزارت‌خانه نیروی زمینی و افسران بلندپایه پشتیبانی می‌کند برعهده آقای جول بی. هودسون، دستیار اداری وزیر نیروی زمینی، است. هنگامی که خبر حمله به برج‌های تجارت جهانی را شنید برای مرخصی به فلوریدا رفته بود. وی در ساعت نه و پانزده دقیقه با معاونش خانم رایلی تماس گرفت و از وضعیت حفاظتی پنتاگون پرسید. به محض اطلاع از حمله به پنتاگون، بلافاصله فلوریدا را ترک کرد و حدود نیمه شب 12 سپتامبر خود را به مرکز عملیات نیروی زمینی رساند. ابتدا لازم بود تلفن و خطوط ارتباطی کامپیوتری ساختمان را از نو برقرار کند. طبق دستورالعمل وزارت نیروی زمینی در چنین مواردی « هر کاری که لازم است باید انجام شود.» پنجاه و پنج تن از پرسنل نیروی زمینی که در این حمله کشته شده بودند زیر دست او در هیأت مدیریت منابع و مرکز پشتیبانی از مدیریت اطلاعات کار می‌کردند. بزرگ‌ترین چالش او رسیدگی به وضع نیروی‌های تحت امرش بود. پیدا کردن مکان، اثاثیه، کامپیوترها، تجهیزات مخابراتی و تعیین نیروهای جدید برای بخش مدیریت منابع نیز چالش‌های مهمی در آن شرایط به شمار می‌آمدند. انتصاب نیروهای جدید برای بخش مدیریت منابع حساسیت ویژه‌ای داشت زیرا حملات یازدهم سپتامبر تنها نوزده روز پیش از پایان سال مالی واقع شده بود. لذا جمع زیادی از بازنشستگان این بخش به خدمت فراخوانده شدند و سایر دفاتر نیز نیروهای خود را در اختیار او گذاشتند.
هودسون از ابتکار عمل نیروهایش در روز یازدهم سپتامبر و هفته‌های بعد از این واقعه قدردانی نموده و خصوصاً از استوار کریس برامان که سه نفر را از زیر آوار بیرون کشیده بود به طور ویژه یاد می‌کند. وی همچنین از جوانی به نام اِریک جونز، دانشجوی دانشگاه جرج‌تاون و از تکنسین‌های فوریت‌های پزشکی نام می‌برد که چندین روز به آنها خدمت کرد و سپس برای کمک در منطقه حادثه‌دیده به نیویورک رفت. آقای هودسون در این مصاحبه از مسئولیت‌هایش در اداره پست وزارت دفاع که به پنتاگون خدمات ارائه می‌کند نیز صحبت کرده است. این اداره به علت خبر دریافت نامه‌‌های آلوده به میکروب سیاه‌زخم، تعطیل شده بود و وی برای مقابله با این تهدید و دیگر مواد خطرناک دست به اقدامات دیگری زد. هودسون از تصمیم خود در راه‌اندازی یک واحد مرکزی برای تمام مرسولات پستی پنتاگون و تجهیزات مخصوص این کار سخن می‌گوید و علاوه بر اینها به تأثیر اصلاح وضعیت Wedge One در نجات جان کارمندان، تصمیمش مبنی بر انتقال نیروهایش به ساختمان تایلور، و تأثیر حملات بر طرح نوسازی پنتاگون مفصلاً پرداخته است.

NEIT-535:

چکیده: هنگام برخورد هواپیما به ساختمان پنتاگون در یازدهم سپتامبر، سرتیپ اِیکنبری در دفتر خود واقع در بیرونی‌ترین ضلع پنتاگون مشغول استماع گزارش سرگرد اَندرو مولر (NEIT-544) بود. هواپیما به دیوار نزدیک دفتر او برخورد کردکه وی و سرگرد مولر بر اثر شدت ضربه به دیوار کوبیده شدند. اِیکنبری گوی آتشین بزرگی در بیرون از پنجره دفترش را به یاد می‌آورد. آن دو از دفتر خارج شده و با خانم لیندا مور، منشی ژنرال وود، روبه‌رو شدند که به آنها گفت ژنرال در دفترش به دام افتاده است. سرتیپ اِیکنبری از خانم مور خواست محل را فوراً ترک کند و سپس بی‌درنگ همراه سرگرد مولر به راهروی آخرین ضلع که آکنده از دود و شعله بود، وارد شدند. از شعله‌ها فاصله گرفته و به سمت راهروی چهارم رفتند و شیارها و ترک‌هایی که روی کف زمین ایجاد شده بود را پشت سر گذاشتند. وی می‌گوید این ترک‌ها همان نقطه‌ای بودند که به ریزش ساختمان منجر شدند. سرانجام به سرهنگ‌دوم مارک فولک رسیدند و جستجو برای پیدا کردن نیروهای گرفتار در حادثه را آغاز کردند. ایکنبری یادش می‌آید ده تا پانزده دقیقه بعد از برخورد هواپیما به ساختمان، صدای ریزشی به گوشش خورده بود که به نظرش صدای ریزش ساختمانِ نزدیک شیارها و ترک‌های انفجار بوده است. بعد از آنکه کسی را در آن قسمت پیدا نکرد به سمت محوطه باز پنتاگون و از آنجا نیز به پارکینگ جنوبی رفت. در پارکینگ شروع به شمارش نیروهای واحدش کرد و 95 درصد از 120 نیروی تحت امرش را در ساعت 12:30 به خانه فرستاد. ساعت 14 به خانه‌اش رفت و روز دوازدهم سپتامبر عازم مرکز عملیات نیروی زمینی شد و در آنجا شیفت شبانه را برای انجام کارهای اداری و اضطراری ترتیب داد و تا روز پانزدهم سپتامبر مدیریت کار را خود برعهده گرفت. سپس به دفتر خود بازگشت و به روال عادی مشغول به کار شد. وی معاون طرح‌های جنگی و دستیار ژنرال وود در طراحی نقشه‌های عملیات‌های استراتژیک ارتش برای جنگ با تروریسم بود.

ه-سؤالات اساسی مصاحبه پایان خدمت
سؤالات زیر چارچوبی است که به شما در طراحی و تنظیم فهرست عناوین و سؤالات یاری می‌رساند. ناگفته نماند که هر فهرستِ عناوین و سؤالات با تکیه بر تحقیقات پیش‌زمینه‌ای و اقداماتِ ماقبل مصاحبه باید فهرست خاص و منحصربه‌فردی از کار درآید. سؤالات اساسی خود را باید جرح و تعدیل و طوری تنظیم کنید که با شرایط ویژة هر مصاحبه و مسئولیت‌ها، وظایف و موفقیت‌های هر یک از مصاحبه‌شوندگان تناسب داشته باشند. ضمن آنکه سؤالات مذکور در واکنش مورخ به پاسخ‌های مصاحبه‌شونده اصولاً جرقة سؤالات تازه‌ای را در ذهن مورخ خواهند زد.

(دقت: سؤالاتی که در این قسمت به شما پیشنهاد می‌شوند هر یک مشتمل بر چند سؤال هستند، ولی توجه کنید که شما باید آنها را از یکدیگر جدا نموده و تک‌تک از مصاحبه‌شونده بپرسید.)

1- پس از قبول مسئولیت، چه رهنمودهایی از مافوق‌های‌تان گرفتید؟ آیا بنا بود اهداف مشخصی را تحقق ببخشید؟ در این صورت، کدام اهداف؟ آیا این فرصت را داشتید تا درباره وظایف‌تان با مسئول قبلی مشورت نمایید؟ انتقال شما به پست جدید چگونه صورت گرفت؟ فکر می‌کردید چگونه می‌توانید اوضاع جدید را بهبود ببخشید؟
2- با نگاهی به گذشته‌تان فکر می‌کنید کدام مأمویت یا منصب توانسته بود شما را به بیشترین سطح آمادگی برای پذیرش منصب جدید برساند؟
3- بیشترین وقت شما صرف حل و فصل کدام موضوعات، وقایع یا مسئولیت‌ها شد؟ آیا هنگام شروع کار جدید انتظار چنین اتفاقاتی را داشتید؟
4- لطفاً از شیوه کار و عملکرد دفتر یا مسئولیت‌تان بگویید. شما با کدام دفاتر یا تشکیلات به طور منظم کار می‌کردید؟
5- لطفاً سبک و سیاق مدیریت‌تان را توصیف کنید. برای مدیریت طیف وسیع اطلاعات و طرح‌هایی که برای انجام وظایف‌تان نیاز به درک و شناخت آنها داشتید چه فنونی به کار می‌بردید؟ برای اتخاذ تصمیمات سخت و حساس به چه معیارهایی متوسل می‌شدید؟ (دقت: مثالی برای فهم مطلب درخواست کنید.)
6- وقت شما به چه موضوعات یا وقایعی اختصاص می‌یافت؟ مهم‌ترین ابتکاراتی که در منصب جدیدتان به کار بردید، چه بودند؟ عمده‌ترین مشکلاتی که در قبولاندن ابتکارات‌تان مواجه می‌شدید، چه بودند؟
7- از بزرگ‌ترین چالش‌ها و چشمگیرترین موفقیت‌های‌تان بگویید.
8- آیا تغییرات عمده‌ای در تشکیلات‌تان به وجود آوردید؟ در این صورت، چرا؟ آیا ضرورتی برای تغییر تشکیلات، نیروها، بودجه، یا مسئولیت‌های دفترتان احساس می‌کردید؟
9- با توجه به پذیرش مأموریتی جدید در آینده یا بازنشستگی‌تان، چه حوزه‌ها یا موضوعاتی هنوز فکر شما را مشغول نگه داشته و چه کارهایی بر زمین مانده که به علت کمبود وقت نتوانستید آنها را به آخر برسانید؟ از بدو پذیرش مسئولیت جدید تاکنون تصورتان از این وظایف چقدر تغییر کرده است؟
10- نفر بعدی با چه مسائل عمده‌ای مواجه خواهد شد؟
11- به جانشین‌تان چه پند و اندرزی می‌دهید؟
12- ارتش در آینده به چه مسیری هدایت خواهد شد؟ چالش‌های بزرگ حوزه مسئولیت شما[یعنی، منصب کنونی مصاحبه‌شونده] در پنج تا پانزده سال آینده چه خواهند بود؟
13- اگر تنها یک روز شاه می‌شدید، چه چیزی را تغییر می‌دادید؟
14- آیا موضوعی باقی مانده که بنده می‌بایست می‌پرسیدم، ولی نپرسیدم؟
 
و-مصاحبه در صحنه نبرد
مورخانی که مصاحبه‌های‌شان را در صحنه نبرد و در حین عملیات‌های جنگی انجام می‌دهند با چالش‌های متعددی دست و پنجه نرم می‌کنند. از جمله پیدا کردن زمان و مکان مناسب برای مصاحبه با افرادی که به احتمال قوی خسته و کوفته و گرفتار هستند. چنانچه فرد مورد نظر شما به تازگی از نبرد برگشته یا در موقعیت پُراسترسی بوده است، بدانید که احساسات گوناگون و دردناکی بر او مستولی شده است و احتمالاً حال طبیعی ندارد. مضافاً اینکه برخی موضوعات، حساسیت افراد را برمی‌انگیزند، بنابراین مورخ باید به شکل طرح سؤال دقت نماید. سؤالات جهت‌دار یا کنایه‌آمیز درباره تصمیمات فرماندهی (و منطق اتخاذ چنین تصمیماتی)، اقدامات خاص بعضی افراد، یا نفوذ شخصیت‌ها در نگاه مصاحبه‌شونده چنین تفسیر می‌شود که مورخ با نظر یا ایده خاصی سؤال خود را می‌پرسد. مورخ نباید از یاد ببرد که روند مصاحبه به هر ترتیب ممکن است تحت تأثیر نگاه و تلقی مصاحبه‌شونده به مصاحبه‌گر و پاسخ‌هایش به او قرار بگیرد. لذا طرز رفتار و سلوک مصاحبه‌گر باید به گونه‌ای باشد که نشان دهد قصدش گردآوری اطلاعات با رعایت بی‌طرفی است و بر مسئولیت خود واقف است. هر گونه نظر یا تفسیری در طول مصاحبه باید از جانب مصاحبه‌شونده ابراز شود.
مورخ باید طبق روال همۀ مصاحبه‌ها، مقدمات مصاحبه در میدان نبرد را با طراحی یک نقشه مصاحبه آماده کرده باشد. یکی از راه‌های تحقق نقشه مصاحبه این است که به سؤالات زیر پاسخ بدهد. هر چند صرف زمانِ بیشتر برای آمادگی و تحقیقات پیش‌زمینه‌ای همواره ارجحیت دارد، اما حتی اختصاص زمان اندکی به تمرکز و تفکر روی موضوع و سؤالات مطروحه در زیر قطعاً مفید واقع خواهد شد. با صرف وقت کافی و برخورداری از تجربه می‌توان محصول مطلوبی تولید کرد و تکنیک در مرحله بعد قرار می‌گیرد.
1- علت مصاحبه با فرد مورد نظر چیست؟ یعنی از مصاحبه با او چه هدفی را دنبال می‌کنید؟ آیا مورخ قصد دارد جریان رزم و عملیات یک دستۀ نظامی را مستند کند یا تاریخ یک یگان (شامل جذب نیرو، آموزش و اعزام) در دورۀ زمانی مشخصی را؟ آیا مایل است از نحوۀ عملکرد مرکز عملیات تاکتیکی در جریان نبرد سؤال کند، یا چند و چون عملیات یک گروهان ترابری طی چند ماه در صحنۀ نبرد را؟ آیا می‌خواهد تجارب و خاطرات فرماندهان ارشد و محیط عملیات او را ثبت و ضبط نماید؟
2- مصاحبه‌شونده کیست؟ مورخ تا چه میزان او را می‌شناسد؟ (در صورتی که پاسخ منفی است، باید از خود بپرسد که از چه کسی می‌تواند درباره او اطلاعات بگیرد؟) فرد مورد نظر چه اطلاعات دسته‌اولی ممکن است داشته باشد؟ درجه یا منصب او چیست؟ چه مدت در این منصب خدمت کرده است؟ آیا این فرد به اندازه بیست سال تجربه خدمت در ارتش دارد یا سرباز صفرکیلومتر است؟ آیا اولین عملیات جنگی اوست؟ اگر مورخ دیگری با وی مصاحبه می کرد چه اطلاعاتی از او می‌گرفت تا بر غنای محصول نهایی کارش بیفزاید؟
3- کسب چه نوع اطلاعاتی را می‌توانم از این فرد انتظار داشته باشم؟ پاسخ به این سؤال بعد از تفکر درباره دو سؤال قبلی می‌بایست سمت و جهت مصاحبه مورخ را روشن کرده باشد. این مصاحبه چگونه و از چه طریقی هدف مورخ را تأمین و با نقشه او جور در خواهد آمد؟ محل تلاقی اطلاعات دست اول این مصاحبه‌شونده با اطلاعات مورد نظر مورخ در کجاست و در چه نقطه‌ای به همپوشانی می‌رسند؟
از آنجایی که نمی‌توان انتظار داشت یک فهرست سؤالات و عناوین «واحد» برای همه مصاحبه‌ها کاربرد داشته باشد، لذا پاسخ به سؤالات پیش‌گفته به مورخ امکان می‌دهد خط سیر و جهت سؤالاتش را متناسب با هر مصاحبه تنظیم و تعیین نماید. بسیاری از سؤالاتی که مورخ باید مطرح کند با تمرکز بر سه موضوع فوق، تمرکز بر مصاحبه‌شونده و اطلاعاتی که در سینۀ اوست در ذهنش نقش می‌بندد و تکلیف کار خود را می‌فهمد. اگر تصادفاً مورخ مجبور شد مصاحبه‌اش را پیش از پاسخ دادن به این سؤالات آغاز کند، معقول است که مصاحبه را با طرح سؤالاتی که برای گرفتن چنین پاسخ‌هایی طراحی شده‌اند، آغاز نماید. درواقع، سؤالاتی درباره سابقه، منصب و تجارب مورخ باید برای ضبط اطلاعات پرسیده شود زیرا مورخ هیچ‌گاه نمی‌تواند پاسخ‌های مصاحبه‌شونده را حدس بزند. هر مصاحبه‌ای اساساً به منزله درخواست از فرد برای روایت یا نقل داستان خود می‌باشد؛ مورخ همزمان با تمرکز بر هدف مصاحبه‌اش می‌کوشد تا داستان زندگی و خاطرات مصاحبه‌شونده را جاودانه سازد.
از این مقطع به بعد، انجام مصاحبه روندی نسبتاً سرراست و بدون پیچ و تاب خواهد داشت. با سؤالات مقدماتی مرسوم شروع کنید تا مصاحبه‌شونده به نطق بیاید و اطلاعات اساسی و اولیه را برای ضبط در اختیار شما بگذارد. سپس صحنه را آماده کنید. سؤالات مناسبی درباره محیط یا محل خدمت مصاحبه‌شونده از او بپرسید مانند: یگان یا مقر، مأموریت، همقطاران راوی و چالش‌هایی که با آنها روبه‌رو شده است. از برنامه‌ها و وظایف روزانه، دستورالعمل‌های عملیاتی استاندارد‌شده، تجهیزات و آموزش‌های تخصصی، و نحوه زندگی روزمره راوی سؤال کنید. آخرین مقوله یعنی نحوه گذران زندگی در میدان نبرد در زمرۀ اطلاعات فراموش‌شدنی هستند که به راحتی مورد بی‌اعتنایی قرار می‌گیرند. چنانچه درباره ستاد عملیات یا فرماندهی سؤال می‌کنید از تدابیر و رهنمودهای جاری جویا شوید. (سؤالات پیشنهادی پایان خدمت در قسمت ضمیمه «ه» برای مصاحبه با فرماندهان و افسران ستادی می‌تواند نقطه شروع خوبی باشد.) در صورتی که مصاحبه بر عملیات یا اقدام خاصی معطوف است، مصاحبه‌شونده را به سمت هدف هدایت کنید و از وی بخواهید شرح ماوقع را تعریف نماید. سؤال «بعد چه شد؟»، مصاحبه‌شونده را به ادامه کلامش ترغیب خواهد کرد. تمرکزتان روی دیده‌ها و تصورات مصاحبه‌شونده باشد. در تکمیل صحبت‌های راوی از او راجع به جزئیات و شواهد بپرسید: مثلاً مصاحبه‌شونده از کجا می‌داند که فلان اتفاق خاص افتاده است؟ تصمیم‌گیرنده چه کسی بوده است؟ فلان عملیات چه زمانی شروع شده است؟ مصاحبه‌شونده در فلان مقطع یا برهه خاص به چه چیزی می‌اندیشیده است؟ چنانچه انگیزه یا علت چیزی معلوم نیست از راوی بخواهید برای شما توضیح دهد. در صورتی که ماجرا یا داستان او دچار آشفتگی شده یا مورخ نمی‌تواند از آن سر در بیاورد، از مصاحبه‌شونده بخواهید توضیح بیشتری بدهد. به یاد داشته باشید که هر گاه مورخ از ماجرایی سر در نیاورد، خوانندگان بعدی متن مصاحبه نیز به احتمال قوی از مصاحبه چیزی دستگیرشان نمی‌شود. در پایان مصاحبه از راوی بخواهید چنانچه فرد دیگری را برای مصاحبه درباره موضوع جلسه می‌شناسد، وی را به شما معرفی کند. سپس از او به خاطر اختصاص وقت و کمک به مستندسازی تاریخ نیروی زمینی تشکر کنید.
حتی اگر فهرست منسجمی از عناوین و سؤالات تهیه کرده‌اید باز هم توصیه می‌شود که مورخ فهرست خود را برای مصاحبه‌های بعدی جرح و تعدیل و متناسب‌سازی کند. دانش مورخانی که در صحنه رزم به چشم خود وقایع را می‌بینند و مصاحبه می‌کنند، غنی می‌شود؛ به همین دلیل، آنها باید از این دانش با اطمینان خاطر و با اعتماد به نفس برای اصلاح فهرست سؤالات‌شان استفاده کنند تا از هر فردی، سؤالات متناسب با منصب و شخصیتش بپرسند. هر فهرست سؤالی صرفاً یک نقطۀ شروع است و مصاحبه‌گر باید بسته به موقعیت و چیزهایی که در خلال مصاحبه دریافت می‌کند، «اوضاع را مدیریت کند.»
البته مصاحبه‌گر، صرفنظر از سؤالات مشخص، می‌بایست بر تجارب و خاطرات مصاحبه ‌شونده یعنی بر افعال و دیده‌های او متمرکز شود. مضاف بر اینکه مصاحبه‌گر باید نسبت به سرنخ‌هایی که مصاحبه‌شونده می‌دهد، هوشیار باشد تا سؤالات مکمل را که در فهرست عناوین و سؤالات قید نشده‌اند، از او بپرسد. محض احتیاط و برای جلوگیری از فراموش کردن اطلاعات بالقوه مهم، همیشه به مصاحبه‌شونده فرصت بدهید تا خودش نیز اطلاعاتی را پیشنهاد بدهد. یکی از شیوه‌های نیل به این هدف با یادآوری این مطلب به مصاحبه‌شونده است که او کارشناس واقعی موضع است و سپس سؤال انعطاف‌پذیری از او بپرسید. این فن یا تدبیر به خصوص در پایان مصاحبه مثمر ثمر واقع خواهد شد. نمونه‌ای از این دست سؤالات عبارت است از: «به نظر شما باید چه چیز دیگری می‌پرسیدم که به ذهنم نرسید؟» یا «اگر شما مورخ بودید و درباره موضوع مصاحبه‌مان می‌نوشتید، روی چه چیزی تأکید می‌کردید؟» یا «از تجارب و خاطراتی که در گزارش‌های رسمی درج نمی‌شوند چه چیزی می‌توانید بگویید؟» طرح چنین سؤالاتی به مصاحبه‌شونده نشان می‌دهد که مورخ صرفاً طوطی‌وار و طبق دستورالعملِ از پیش‌طراحی‌شده عمل نمی‌کند و علاقه زیادی به گفته‌های او دارد. گاهی اوقات مصاحبه‌شونده پاسخ‌های شگفت‌انگیزی می‌دهد.
در انتها نیز به یاد داشته باشید که مصاحبه در میدان رزم از مهارت‌های اکتسابی و آموختنی محسوب می‌شود و مانند هر مهارت دیگری با تمرین و ممارست بهبود می‌یابد. طراحی فهرست عناوین و سؤالات را پیش از مصاحبه تمرین کنید. بعد از هر مصاحبه نیز کار و شیوه خود را با نگاه انتقادی مورد تجزیه و تحلیل قرار دهید. ببینید کدام سؤالات نتیجه بهتری داده‌اند و کدام سؤالات به جواب دلخواه منجر نشده‌اند و چرا. مصاحبه‌های دیگر مورخان را مرور کنید. فنون و سؤالات ارزشمند را از دیگران بیاموزید و از خود بپرسید:«اگر من این مصاحبه را انجام داده بودم، کار من چه تفاوتی با کار آنها می‌داشت؟»

ز-کتابشناسی

Allen, Barbara, and Montell, Lynwood. From Memory to History: Using Oral Sources for Historical Re,search. Nashville: American Association for State and Local History, 1981.
Brownlee, Romie L., and Mullen, William J., III. Changing an Army: An Oral History of General William E. DePuy, USA Retired. [Carlisle Barracks], Pa., and Washington, D.C.: U.S. Army Military History Institute and U.S. Army Center of Military History, [1988].
Dunaway, David K., and Baum, Willa K., ads. Oral History: An Interdisciplinary Anthology. Second edition. Walnut Grove, Calif.: AltaMira Press, 1996.
Gravis, Martha, and Andreson, Martin W. "The Senior Officer Oral History Program: Theres More to It Than Have Tape Recorder, Will Travel." International Journal of Oral History 9 (November 1988): 227-33.
Grele, Ronald J. "On Using Oral History Collections: An Introduction." Journal of American History 74 (September 1987): 570-78.
Handlin, Oscar. Truth in History. Cambridge: Harvard University Press, 1979.
Hoopes, James. Oral History: An Introduction for Students. Chapel Hill: University of North Carolina Press, 1979.
Lofgren, Stephen J: "The Status of Oral History in the Army: Expanding a TraditIon, Oral History Review 30 (Summer/Fall 2003): 81-98.
McMahan, Eva M., and Rogers, Kim Lacy, eds. Interactive Oral History Interviewing. Hillsdale, N.J.: L. Erlbaum Associates, 1994.
Menninger, Robert. "Some Psychological Factor Involved in Oral History Interviewing." Oral History Review 3 (1975): 68-75.
Mentzer, Raymond A., Jr. "Research from the Battlefield: Military History Detachments in Wartime Korea." Army History (Summer 1991): 13-19.
Morrissey, Charles T. Oral History and the Mythmakers. Washington, D.C.: National Trust for Historic Preservation, 1964.
Moss, William W. "Oral History: An Appreciation." American Archivist 40 (October 1987): 429-39.
Neuenschwander, John N. Oral History and the Law. Second edition. Waco, Tex.: Oral History Association, 1993.
Neuenschwander, John. "Remembrance of Things Past: Oral Historians and Long-Term Memory." Oral History Review 6 (1978): 45-53.
Ritchie, Donald A. Doing Oral History. New York: Twayne Publishers, 1995.
Rosenthal, Robert. "The Interview and Beyond: Some Methodological Questions for Oral Historians." Public Historian 1 (Spring 1978): 58-67.
Shrader, Charles R. "Oral History Resources for the Study of the U.S. Army in Vietnam." Army Historian (Issue 11): 13-17.
Thomson, Alistair. "Fifty Years On: An International Perspective on Oral History." Journal of American History 85 (September 1998): 581-95.
Thompson, Paul. The Voice of the Past: Oral History. Oxford: Oxford University Press, 1988.
--,. "Public Historians and Oral History: Problems of Concept and Methods." Public Historian 2 (Winter 1980): 22-29.
Williams, F.D.G., and Robert K. Wright. When Clio Marries Mars: The Combat Historian." In The Writing of Official History, ed. Robin Higham. Westport, Conn.: Greenwood Press, 1999, pp. 135-50.
Wright, Robert K., Jr. "Clio in Combat: The Evolution of the Military History Detachment." Army Historian 6 (Winter 1985): 3-6.

پانویس ها:
(1) اگر این امکان وجود دارد که فایل صوتی مصاحبه را با کیفیت بیشتر و بهتری در آینده پخش کنید مثلاً روی وب‌سایت، در یک فیلم مستند و یا پخش از رادیو، آنگاه می‌توانید ضبط مصاحبه را با سرعت بیشتری انجام دهید.
 (2) Tel. 202-685-2315/DSN, email: Stephen.lofgren@hdqa.army.mil
(3) Access Agreement
(4) Alcon
(5) PDF (Peoples Defense Forces)

پایان

تهیه‌کننده: استیفن جِی لافگرین
مترجم: علی فتحعلی آشتیانی