یاد کودکی 3- خاطره دکتر جواد حمیدی
دکتر جواد حمیدی
تاریخ مصاحبه: 4/3/1376
...اولین روزی که به مدرسه رفتم، معلم یک کتاب الفبایی را به من داد و گفت که «از روی الفبا بنویس، ببینم بلدی بنویسی». وقتی نوشتم، از پشت با لگد من را زد؛ خوردم زمین و از دماغم خون آمد. خیلی ناراحت و گرفته شدم. گفتم که «آقا چرا می زنید؟» آمدم خانه، پدرم گفت که «آخر یعنی چه؟ روز اولی که باید شاگرد را تشویق کنند، او اینطور عمل کرده؟» اتفاقاً پدرم با ایشان دوست هم بود و او خیلی هم به پدرم احترام می کرد. پدرم آمد مدرسه و گفت که «چرا این را زدید؟» گفت که «از بس به شما ارادت داشتم.» پدرم گفت: «یعنی چه؟» گفت که «این پسر شما، روز اولی که آمده، مشقش را داده کس دیگری بنویسد.» بعد به من گفت: «مشقت را بیاور ونشان بده.» پدرم نگاه کرد و دید که عین کتاب نوشتم. هرچه گفتم که «بابا، این کار خودم است، قبول نکردند.» گفتم که «نگاه کنید، الان دوباره می نویسم.» وقتی جلویشان نوشتم، هر دو تعجب کردند.
درواقع من نقاشی کرده بودم. من اصلاً الفبا را نمی شناختم. ولی عیناً مثل آن خط را، نوشتم. این هم یک خاطره ای بود از استعداد اولیه ام.
تعداد بازدید: 5970
آخرین مطالب
پربازدیدها
شانه‌های زخمی خاکریز - 4
هر کس که می‌توانست خودش را به پنجره رساند و سرش را بیرون کرد تا هوای تازه استنشاق کند. شیشه دستم را پاره کرده بود. یکی از بچه‌ها گفت که بروم پانسمان کنم. گفتم: ـ آنها آنجا منتظر هستند، پام برسه کتک می‌خورم. یکی از بچه‌ها که اسلحه را از دستم گرفته بود، پرسید: ـ دستت چه شده؟ با تردید گفتم: ـ شیشه رفته، پاره شده.
