کارگاه آموزش تاریخ شفاهی - 11

فصل‌بندی

در جلسه قبل، ضمن توضیح مراحل تدوین به گویاسازی اسامی و نکات مبهم رسیدیم. لازم است کمی درباره این گویاسازی توضیح داده شود. این توضیحات باید از منبع دست اول نوشته شود. منبع دست اول برای هر موضوعی متفاوت است. به طور مثال اگر قرار است در مورد سخنی از امام خمینی(ره) توضیحی نوشته شود باید به صحیفه امام مراجعه شود؛ یا اگر بخواهیم تاریخ تولد فردی را بنویسیم یا باید از شناسنامه او استفاده کنیم یا خود فرد در جایی تاریخ تولدش را بیان کرده باشد. با این حساب منابعی مثل ویکی‌پدیا برای انجام این کار مناسب و معتبر نیست. شیوه (قلمی) که برای نگارش توضیحات استفاده می‌کنیم باید کوتاه و روان باشد. هنرنمایی تدوین‌کننده این‌جا نمایان خواهد شد که با چه قلمی این گویاسازی انجام شود.

کارگاه آموزش تاریخ شفاهی - 10

تدوین

سه روش برای تدوین متن مصاحبه وجود دارد، سیاست ما تعیین می‌کند کدام روش را انتخاب کنیم. روش اول: متن مصاحبه زیاد دست‌کاری نمی‌شود، فقط با علائم سجاوندی این متن خوانا شده و چنان‌چه صلاح نباشد که برخی از قسمت‌ها انتشار پیدا کند، به‌جای سخنان راوی نقطه‌چین گذاشته و در نهایت متن مصاحبه با کمترین تغییر منتشر می‌شود. پروژه تاریخ شفاهی ایران در دانشگاه هاروارد مدعی انجام این کار است.

کارگاه آموزش تاریخ شفاهی - 9

پس از مصاحبه

اولین کاری که پس از مصاحبه انجام می‌شود پیاده‌سازی آن است. برای انجام این کار، باید فایل صوتی مصاحبه بدون کوچکترین تغییری تبدیل به متن شود. هر یک ساعت مصاحبه تقریباً 32 صفحه کاغذی دست‌نویس و حدود 17 صفحه تایپی خواهد شد. در مرحله بعد برای مستندسازی مصاحبه، متن پیاده‌سازی شده را چاپ کرده و یک تأییدیه کتبی از راوی گرفته شود. اگر مصاحبه مربوط به سازمان یا ارگانی خاص است، مهر آن سازمان هم بر روی پرینت کاغذی زده شود. یک کپی هم از فایل صوتی تهیه کرده و این فایل هم در بایگانی قرار خواهد گرفت.

کارگاه آموزش تاریخ شفاهی - 8

آداب مصاحبه

در حین مصاحبه لازم است آداب اجتماعی توسط مصاحبه‌کننده رعایت شود. در این بخش برخی از این آداب شرح داده خواهد شد. مدت هر جلسه مصاحبه اگر بین 60 تا 90 دقیقه باشد گزینه خوبی است و بهترین نتیجه را خواهد داد. مکان مصاحبه باید جایی باشد که مصاحبه‌شونده انتخاب می‌کند و در آن‌جا راحت‌تر است. فاصله بین دو جلسه بستگی به تشخیص محقق دارد و شامل هیچ قاعده‌ای نیست، اما برخی کارشناسان پیشنهاد می‌کنند در هر هفته یک جلسه مصاحبه برگزار شود.

کارگاه آموزش تاریخ شفاهی - 7

ویژگی‌ سؤالات مصاحبه

اولین اصل، تک‌جمله‌ای بودن سؤال است. استفاده از دو سؤال یا بیشتر در یک زمان ممنوع است؛ چون مصاحبه‌شونده معمولاً در مورد آخرین سؤال صحبت می‌کند و بقیه موارد نادیده گرفته می‌شود. سؤال باید حتماً پرسشی باشد نه خبری. سؤالات باید به ترتیب از آسان به سخت پرسیده شود.

کارگاه آموزش تاریخ شفاهی - 6

مصاحبه

همانطور که بیان شد اهمیت مصاحبه در تاریخ شفاهی آن‌قدر زیاد است که اگر در کتابی مصاحبه‌ای هدفمند و آگاهانه وجود نداشته باشد نمی‌توانیم عنوان تاریخ شفاهی بر آن بگذاریم. مصاحبه فعالیتی است که سه مرحله دارد: پیش ‌از مصاحبه، حین مصاحبه و پس از مصاحبه. قبل از انجام مصاحبه لازم است برای این کار آمادگی‌هایی کسب کنیم که شامل تسلط به موضوع، انتخاب سوژه، تهیه و کنترل لوازم مورد نیاز، تهیه طرح تحقیق (پروپزال)، طراحی سؤالات و مصاحبه اکتشافی از این دست است.

کارگاه آموزش تاریخ شفاهی – 5

تعاریف

راستی‌آزمایی در تاریخ شفاهی یک اصل است؛ اما اول این‌که همه جا تحقق نمی‌یابد و دوم این‌که همه جا هم لازم نیست. به طور مثال اگر فردی خاطره‌ای تعریف کرد که جز خودش کس دیگری در آن‌جا حضور نداشته یا افرادی که بودند به دلایلی چون فوت یا... دسترسی به آن‌ها امکان پذیر نیست، امکان راستی‌آزمایی این خاطره نیز وجود نخواهد داشت. اما آیا باید تاریخ شفاهی را با این شک و شبهه‌ها باقی گذاشت؟ آیا با وجود این اعتباری برای تاریخ شفاهی وجود خواهد داشت؟ به قول معروف آیا خبر واحد حجت است؟ این‌ها مواردی است که در تدوین باید به آن‌ها جواب داده شود.

کارگاه آموزش تاریخ شفاهی – 4

تفاوت خاطرات و تاریخ شفاهی

در «خاطره» اصل «راوی» است؛ اما در «تاریخ شفاهی» اصل «مصاحبه» است. چون قرار است مصاحبه‌کننده قانع شود، سؤالات عمقی از مصاحبه شونده پرسیده می‌شود و با او شروع به مباحثه می‌کند. آن چیزی که خاطره را تبدیل به تاریخ شفاهی می‌کند، همین مباحثه‌ای است که مصاحبه‌کننده با مصاحبه‌شونده انجام می‌دهد.

کارگاه آموزش تاریخ شفاهی - 3

سند و مصاحبه

از آن‌جا که تاریخ شفاهی یک تاریخ است پس باید مستند باشد و آن‌را از سند نقل کنیم پس در این‌جا ما ادعا می‌کنیم که خاطره یک سند است؛ اما آیا واقعاً خاطره یک سند است؟ در گذشته تا حدود 50-40 سال پیش به موارد مکتوب (کاغذی) سند می‌گفتند اما امروزه شفاهی‌کاران به هر چیزی که «دال» دارد و بر واقعه، حادثه‌، گفتار یا امثال آن دلالت می‌کند سند می‌گویند. به طور مثال وقتی کسی می‌گوید «من رفتم و یک تانک را زدم» چون این گفته او بر حادثه‌ای دلالت می‌کند، یک سند است.

کارگاه آموزش تاریخ شفاهی – 2

خاطره

آن‌چه را که راوی دیده، شنیده، گفته یا انجام داده، خاطره می‌گویند. به طور مثال اگر راوی بگوید: «من در عملیات کربلای5 اسیر گرفتم» خاطره است اما اگر بگوید: «در عملیات والفجر8 رزمندگان به پیروزی رسیدند» دانسته است. در خاطره، فاعل راوی است. خاطره را براساس مدل‌های مختلفی دسته‌بندی می‌کنند. در یک تقسیم‌بندی، خاطره به شفاهی یا مکتوب تقسیم می‌شود.